Dit is een digitale expositie die speciaal voor jou is samengesteld op basis van jouw bijgehouden locatie data. Deze kunstwerken zijn opgeslagen in het grote depot van het Rijksmuseum en daarom niet toegankelijk voor het publiek. Speciaal voor jou wordt een selectie van die werken en hun verhalen Uncovered. Geniet ervan!
In de uitgewerkte installatie van Rijks Uncovered kan je over de kunstwerken in gesprek gaan met de kunstenaar, in dit geval Rembrandt van Rijn. Deze functionaliteit is in dit prototype helaas niet niet beschikbaar. Lees in plaats daarvan de beschrijvingen bij de kunstwerken alsof Rembrandt ze zelf vertelt.
Ik was 22 toen ik dit zelfportret schilderde. In die tijd experimenteerde ik veel met licht, dat hier langs mijn rechterwang schampt. De rest van mijn gezicht houd ik expres in de schaduw. Mysterieus ben ik hè? Ik heb hier trouwens extra accent gegeven aan mijn krullen door met de achterkant van mijn penseel in de nog natte verf te krassen.
Kunstschilderen was mijn grote passie en beroep, maar daarnaast had ik ook interesse in exotische schelpen. Net als veel anderen in de 17de eeuwse middenklasse verzamelde ik de mooiste naturalia. Dat waren natuurlijk ook prachtige schetsobjecten! Dit is een Conus marmoreus, beter bekend als hertshoorn, die ik op een koperplaat heb geëtst. Heeft hij niet en schitterende vorm?
Als je in een etsplaat krast, ontstaat er een opstaand randje dat je een braam noemt. Die slijt snel weg, waardoor het decoratieve effect van drogenaaldlijnen vermindert. Ik heb dat weer versterkt door de schaduwpartijen in de rand van deze ets extra aan te zetten. De drie kruisen en het volk daaronder stralen daardoor nog meer!
Ach, pauwen! Wat zijn dat toch majesteuze vogels met hun kleurrijke verentooi. eigenlijk niet te geloven dat zij als pasteitje werden gegeten door de welgestelden. Na de slacht moesten ze hangend uitbloeden in de voorraadkamer, wat ik een dramatisch beeld vond: de dood in prachtige kleuren…
Dit is mijn goede vriend Ef. Hij was een voornaam arts uit Portugal die naar Amsterdam was gevlucht van de Spaanse Inquisitie. Het was hier moeilijk aan een baan komen, dus hij had genoeg tijd om te poseren voor dit portret. Een uitgelezen kans om mijn licht-donker verdeling in het gezicht te oefenen. Daar ging dan ook de meeste tijd in zitten, de kleding en achtergrond heb ik met grove penseelstreken neergezet.